"این دهان" شجریان شیرین ترین دلتنگی ها رو برای من میاره...بهترین حس های دنیا...خرده نگیرین بهم که باز ماه رمضون اومد و وبلاگ خرس قهوه ای با صدای فریاد شجریان باز می شه! همه حس های خوب ماه رمضون برای من توی این تصنیف جمع شده...همه خاطرات تکرار نشدنی گذشته...می دونم امسال دلم بدجوری هوای افطارای جمع و جور و دو نفره خودم و مامان خرسه رو می کنه. اون افطارایی که سر یه سفره کوچولو می شستیم و تا حد خفگی نون پنیر چایی می خوردیم!! امسال دل من عجیب هوای اون هال بزرگ و سقف بلند و دیوارای گچ کاری رو می کنه...هوای  نسیم دم سحر توی ایوون رو...هوای بوی کباب چنجه های مامان خرسه رو....آخ که دلم یوهو چقدر گرفت...چه جور خوبی گرفت...

خوشحالم...خوشحالم که زنده م و یه ماه رمضون دیگه رو در پیش رو دارم. عاشق این ماه و همه چیشم. حتی ضعف دم افطارش...

پ.ن: هی دوست قدیمی...می دونستی چقدر دلم هوای افطارای خونه تون رو کرده؟ به نظرت حتی یه درصد هم احتمال داره که یه بار دیگه تجربه ش کنم؟...میس یو وری ماچ...