صد و سی و هفتمین کوزه عسل
یه صبح قشنگ بهاری نازنین بنده با صدای چه چه کلاغ توی حیاط از خواب بلند شدم! و به طور ناگهانی احساس کردم که چقـــــــــــــــــــدر امروز روز خوبیه!! اینو دقیقا وقتی خیلی بهتر و عمیق تر حس کردم که دیدم از سر شلنگ تخته انداختن های دیروز و طناب زدن به یاد بچگی هام (!) پای چپ نازنین به کل گرفته و من بشل و برقص شدم!!
صبحانه ای میل شد و خیلی خوشحال در حالی که سعی می کردم پاهامو صاف روی زمین بذارم که ملت مسخره م نکنن٬ روونه دانشگاه شدم. هی همه چیز عالی بود. کاملاْ تاکسی گیر میومد!!
ولی من چون اصلــــــــــــــــــاْ دیرم نشده بود فقط هوس کردم که با اتوبوس برم!!
اتوبوس هم انقدر خلوت بود که با راننده گل کوچیک بازی کردیم!! فقط من همینجوری دلم می خواست یه جوری وایسم که نصفی م از در اتوبوس بیرون مونده باشه!!
مترو خیلی خیلی به موقع اومد! یعنی می دونی؟؟ زود هم رسید!!
انقــــــــــدر توش خنک بود که حس می کردی توی ارتفاعات هیمالیا وایسادی!! من که اصلا اول صبحی سر درد نگرفتم!!
کلاس اول دانشگاه خیلی مهیج و دوست داشتنی برگزار شد. هیچ کس هم خوابش نگرفت!! ساعت استراحت بین دو تا کلاس با رفیقان شفیق روونه شدیم سمت همون چار دونه چمن معروف پشت دانشگاه. بسی خوردیم و خندیدیم و عکس هم انداختیم جهت خنده! خیلی خوشحال و منتظر برای شروع کلاس بعدی (!!) برگشتیم دانشگاه. خوب اگه بخوای می تونی اینطور فکر کنی که من اصلا گوشی موبایلم رو گم نکردم و خیلی خیلی روز خوبی رو گذروندم و بعدشم اومدم خونه!
اگرم دوست نداری اینطوری فکر کن که من وقتی رسیدم دانشگاه و دیدم که گوشی م نیست همه اون مسیر رو دوباره گشتیم و هی زنگ زدیم که ببینیم کدوم گوری افتاده!!
می شه اینطوری قصه رو تموم کرد که یه آقای باشخصیت موبایل منو پیدا کرده بود و با خیلی احترام و جونم قربونم اومد و بهمون پسش داد و هیچ مژدگونی ای هم نگرفت!!
می تونیمم اینجوری بگیم که هرچی ما زنگ زدیم یا ورداشت حرف نزد٬ یا ریجکت کرد بعدشم به کل از دسترس خارجش کرد!!!
خوب هیچ کدوم از دوستای من اصلا به جای من دپرس و پر پر نشده بودن و همه شون کاملا مثل خودم سرحال بودن و بهم امید می دادن!!!
منم شماره همه دوستام رو که توی گوشی م داشتم حفظ بودم و اصلا به خاطر پیدا کردن یه شماره بدبخت نشدم!! کاملا هم به هرکسی زنگ می زدم خونه بود و جوابمو می داد!!!
خلاصه که عزیز دلم...قصه ما به سر رسید خرس قهوه ای به گوشی موبایلش نرسید!! می دونی؟؟ همه بدجوری امید می دن می گن پیدا می شه!!! اصلا یه جورایی همه بسیج شدن من پیدا کنم گوشیم رو!! پیدا می شه دیگه! مگه نه؟؟